Presupuestos 2023

El gobierno foral estamos presentando entre hoy y mañana en las Juntas Generales el proyecto de presupuestos de 2023 de la Diputación Foral de Gipuzkoa, que prevé la dotación más alta de la historia de la institución. En concreto, la institución foral contará con un presupuesto propio de 1.129,4 millones de euros, 87,6 millones más que en 2022 (+8,41%), y que tendrá un claro carácter social e inversor. El proyecto se sustenta sobre tres pilares principales: el ámbito social, el económico y el ligado a la sostenibilidad. Frente a la situación actual de incertidumbres sociales y económicas que vivimos, queremos trasladar un mensaje de confianza: la Diputación y el conjunto de instituciones de Euskadi estamos preparadas para hacer frente a lo que venga con medidas y acciones concretas, como venimos haciendo hasta ahora.

Quiero subrayar el carácter social que presenta el presupuesto, que destina más de 500 millones de euros a este campo, una dotación sin precedentes. Además, la inversión por habitante también supera la barrera de los 700 euros, un hecho que, deja clara la vocación social de la propuesta. En el campo económico, hay que destacar la vocación inversora de los presupuestos, ya que, en total, se destinan 246,8 millones a inversiones, 26,8 más que en 2022 (incremento del 13,61%) y, por encima del crecimiento del presupuesto. En 2023, con estos presupuestos, Gipuzkoa aspira a dar un salto cualitativo de cara a construir su economía del futuro.

Hay que destacar también el compromiso con la sostenibilidad, la lucha contra el cambio climático y la transición hacia un modelo social y económico más sostenible de la propuesta presentada, que recoge un incremento del 18% en las partidas correspondientes al departamento de Medio Ambiente. A través de estos presupuestos, combinamos las necesidades del corto plazo con la visión de medio y largo plazo y, como ejemplo de ello, cabe destacar los recursos que destinamos a la puesta en macha de los proyectos estratégicos de Etorkizuna Eraikiz. Con ellos, Gipuzkoa apuesta por construir la economía del futuro, que será la base del estado de bienestar del mañana.

Idatzi dezagun etorkizuna elkarrekin

Bizi garen mundu honetan gauza bakarra da ziurra: aldakuntza. Mundu gero eta konplexu, globalizatu eta elkarlotuagoan bizi gara, baina, aldi berean, gero eta indibidualistagoa. Aldakuntza demografiko, ekonomiko, sozial, kultural edo ingurumenezko sakonen erdian, garrantzi handiko erronkak ditugu aurrez aurre, alde batetik; eta, bestetik, ziurgabetasun egoera bat, Gipuzkoak ere saihestu ezin duena. Aste honetan bertan plazaratu dugun galdetegiaren emaitzetan garbi ikusten da, herritarren kezka nagusiak egoera horri loturik daude.

Galdetegiak argi erakusten du gipuzkoar gehienak oso kezkaturik daudela etorkizunaz eta egoera ekonomikoaz. Funtsean, mezu ozen bat bidaltzen digu herri erakundeen ardura dugunoi: ezin gara mugatu egunez egunekoa kudeatzera, arazo larrienei irtenbidea ematera. Hori egin behar dugu, noski, baina horrez gain, etorkizunari aurrea hartzeko astia eta lana hartu behar dugu, etorkizuneko ongizatearen oinarriak ezarri behar ditugu, gaur. Galdeketari erantzundako erdiek, ia, uste dute ordezkari publikoek lan egin behar genukeela ez orainari buruz pentsatzen, baizik etorkizunari buruz. Eta % 75en iritziz, arnas luzeko proiektuak garatu behar genituzke.

Izan ere, kudeaketa publikoak eginkizun sakonago bat izan behar du, balantzeak berdintzeaz, baliabideak xedatzeaz edo legeak onartzeaz gain. Ez nioke, inolaz ere, garrantzirik kendu nahi egunez eguneko kudeaketa arruntari, arreta eta ardura zorrotza jarri behar dugu horretan. Gure erabakiei balio kualitatiboa erantsi nahi badiegu, ordea, gaitasuna izan behar dugu herritarren eskakizun horri erantzun zehatz bat emateko. Horregatik, agintaldi honen lehen urtea laster beteko denean, Gipuzkoako gizarteari aurkeztu nahi diogu Etorkizuna eraikiz programa, gure bidean mugarri bat izateko jaio dena. Agintaldiaren lehen hilabeteetan, lurraldearen larrialdi nagusiei irtenbide bat bilatzen saiatu gara, bide itsuetatik ateratzen, hondakinen kudeaketan, errepideetan edo ekonomiaren sustapenean, besteak beste. Orain, lan hori bazterrean utzi gabe, noski, aurrerapauso bat eman behar dugu, etorkizuna idazten hasteko.

Ez da aski errepikatzen jarraitzea azken hamarkadatan erabili ditugun eskemak, nahiz horien bitartez lortu dugun Gipuzkoa lurralde adimentsu, bateratzaile eta aurreratu bat izatea. Ez da aski izango, ezta ere, orain arte ongi egin duguna hobeto egitea. Errealitate berriak ditugu gure aurrean, eredu ekonomiko desberdinak, populazio gero eta zaharragoa… Ikusmolde eta eginbide berriak behar ditugu; gure ezaugarri diren zorroztasunari eta lan gaitasunari, erantsi behar diegu irudimena, esperimentazioa eta berrikuntza. Einsteinen hitzen ertzetik, esan dezagun beti gauza bera eginez emaitza desberdina espero ez daitekeen bezala, oraingoan erakundeei dagokigula gauza desberdinak egin ahal izateko baldintza egokiak sortzea, aitzindari izatea, emaitza egoki batera iritsi gaitezen: Gipuzkoa moderno, lehiakor, elkartasunezko eta elkartu bat sortzea.

Nabarmendu behar dut Etorkizuna eraikiz ez dela hausnarketa ariketa huts bat. Ez dugu egonean gelditu nahi, hausnarketa gehiegizko baten menpe harrapatuta. Alderantziz, gure programaren nahia da aurten bertan antolatzea, GipuzkoaLab ardatz nagusietako baten bitartez, 25 bat proiektu pilotu Gipuzkoako enpresetan eta eskualdeetan, esparru garrantzizkoetan: langileen partaidetza enpresetan, bizitza laboralaren eta pertsonalaren arteko bateratasuna, zaharren artatzea edo euskarazko ikus-entzunezkoak. Proiektu horien bidez nahi ditugu politika berriak eraiki, Gipuzkoaren etorkizuna lantzeko bidean.

Programaren bigarren ardatza izango da Gipuzkoa 2026 Plan Estrategikoa egitea, hurrengo hamar urteetan gure lurraldeak egin behar duen bidean proiektu estrategiko zehatzak identifikatu eta definituko dituena, ekonomiaren eta turismoaren sustapenean, hezkuntzan, kulturan, gizarte politiken iraunkortasunean, ingurumenean edo azpiegituretan. Langintza horretan, mundu akademikoaren laguntza izango dugu, gure lurraldeko lau unibertsitateekin izenpetu ditugun hitzarmenen bitartez; laguntzaile nahi ditugu elkarteak eta entitateak, gainerako herri erakundeak, eragile ekonomikoak, eta nazioarteko eragile, foro eta sareak, Ikergune zehar-lerroko ekimenaren bidez identifikatuko direnak (osagai nagusietako bat izango da nazioarteko praktika aurreratu eta arrakastatsuak aztertzea, Gipuzkoan aplikatu ahal izateko).

Gobernantza eredu ireki eta elkarlanezko batean oinarrituko da programa, partaidetzaren eta elkarrekiko ikaskuntzaren bidez. Izan ere, garrantzizkoa baldin bada zer egingo dugun, are garrantzitsuago da nola egingo dugun. Diputatu nagusi naizenez, nire gogoa eta grina litzateke Etorkizuna eraikiz Gipuzkoaren proiektu bat izatea, ez bakarrik foru gobernua osatzen dugun bi alderdiona. Beraz, ezinbestekoa da programa alderdikeriazko gatazketatik urrun kokatzea. Aukeran dugu lan dinamika eta ondare bat sortzea, hauteskunde garaien gorabeheretatik haragoko iraupena izan dezakeena, Gipuzkoaren mesedetan. Hori eskatzen digute herritarrek, ardura hori hartu behar dugu.

Gure lurraldeak beti izan du gaitasuna aldakuntzetara egokitzeko, bere egitura ekonomikoa eta kultura hutsetik asmatzeko; bere erroak inoiz baztertu gabe, aldakuntzaren aitzindari izaten jakin izan du. Abiapuntu egokiak ditugu: badakigu gauzak nola egin, dinamismoa dugu, zorrotzak izan ohi gara. Hala ere, paradigma aldaketa sakon batean murgildurik gaude; atzoko nahiz gaurko arrakastak ez dira, besterik gabe, etorkizunerako ziurtasunik. Gure lurraldearen ahalmena, itxaropena, gogoa eta suharra bidean jartzeko garaia da. Harrokeria litzateke gure buruarekin ados gelditzea. Ezin dugu geldirik egon etorkizunaren zain, bestela gertakariek eta krisiak eramango gaituzte. Gure etorkizuna itxuratu behar dugu. Jar ditzagun gaur etorkizunean nahi genukeen Gipuzkoaren oinarriak.

Gipuzkoako industria sarea eta krisiari aurre egiteko estrategia

Atzo Azpeitian izan ginen Larrañaga zerrategia ezagutzen. Era zuzenean edo zeharkakoan ia 40 langile dituen enpresa hau lanean ikustea ikusgarria izan zen, baina benetan deigarria iruditu zitzaidana beste kontu bat izan zen: bere lanaren emaitza.

Askotan esan izan da gure baserritarrentzat pinudiak ekarpen oso garrantzitsua egin izan duela: egoera ekonomiko larrietan edo inbertsioak egin behar zirenetan pinudia botatzeak arnasa eman izan dio baserritarrari.

Zerrategietako arduradunek aspaldiko harremana izan ohi dute gure baserritarrekin, baina atzo jakin genuen Gipuzkoako enpresa garrantzitsuenekin ere harreman oso estua daukatela. Zerrategiaren ekoizpenaren zatirik handiena, gure enpresek esportatu behar dituzten produktuak  (askotan pieza erraldoiak) enbalatzeko erabiltzen da. ARGAZKI GALERIA

Hara nola lotzen diren, beraz, baserria eta industria.

Gaurkoan Batzar Nagusietan osoko bilkura dugu. Goiz partean Foru Gobernuak aurkeztu duen sustapen ekonomikorako estrategia txostena aztertu dugu eta bertan “enpresa traktoreen logika” behin eta berriro arbuiatzen da. Argumentu horrekin enpresa txikien apustua egiten da, gure lurraldean dagoen sare industrial trinkoan eten artifizial bat sortuaz.

Irratia goizean goiz piztu eta Bergarako Candy edo ItziarrekoWEC-en egoera negargarria aipatzen dira. Gipuzkoak bere industria sarea indartu beharra dauka eta horretarako lehentasunak eta neurriak ezarri behar dira. Baina guzti horren gainetik ideia bat izan behar dugu garbi: enpresak, ekoizpenak eta pertsonak lotzen dituzten harreman horiek direla gure altxorrik ederrena. Gure etorkizunean aberastasuna sortzen jarraitzeko eta berau era egokian banatzen jarraitzeko ezinbestekoa dugula muturreko ideologiak alde batera utzi eta babes integrala eskaintzea gure enpresa industrialei.

Hernanin bertatik bertara

Azken asteotan ekimen berri batekin hasi gara. Astero Gipuzkoako herri bat hautatu eta bertan egun osoa pasatzen dugu, goizeko 10etatik hasi eta iluntzera arte. Aurrenekoa Eibarren, bigarrena Tolosan. Agenda trinko-trinkoa izaten dugu, ahalik eta jende gehienarekin egoteko asmoz eta herriko atal desberdinak ezagutu eta aztertzeko. Atzokoan Hernaniko herriari egin genion bixita.

Berdintasunaren ikur den Leoka labaderoarekin hasi genuen eguna. Ondoren, bertako produktuak saltzen dituen enpresa txiki bat ezagutu genuen: Aitor Lasaren LAPIKO. Aitorrek mezu zuzena helarazi zigun, errezil sagar zoragarri bati koskara ematen genion bitartean: gure baserritarren produktuak merkaturatzeko ezinbestekoa da kalitatea zaintzea eta herritarren konpromisoa.

LAPIKOtik GUREOLA enpresara egin genuen jauzi. Egia esan harri eta zur gelditu ginen duela bi urte itxita dagoen enpresaren bulegoetara sartu eta bertako langile ohiekin batera hiru kataluniar topatu genituenean.  Izan ere GUREOLA enpresa hartzekodunen konkurtsoan sartu zenean Kataluniako enpresa batek erosi eta berriro ere martxan ipintzeko asmoa adierazi du. Ez asmoa soilik gainera, epe laburrean tizu paperezko bobina handiak berriro ere produzitzen hasteko eta 40 langiletik gora hartzeko konpromisoa daukate. 2012an langabezian gelditu ziren langileentzat berri ezin hobea. Gainera, gure herrian krisi latzak azken urteetan sortu duen desindustrializazioari buelta eman eta berrindustrializazio eredu borobila dugu Hernaniko enpresa hau.

Landare eta Zubipe kirol instalazioetan ere egon ginen, ibaia eta uholdeekin dituzten arazoak ezagutzen.

Ondoren herriko zaharren egoitzara joan ginen, bertan egiten duten lana ezagutzera eta eskertzera.

Azkenik, ikuspegi sozialarekin jarraituz, pertsona imigranteekin lanean diharduen AMHER elkartearekin bilera izan genuen. Batzuk plazaratu nahi duten tentsioa eta enfrentamendua alde batera utzita, elkarte honetako bolondresek egiten duten lanari esker herrialde desberdinetatik etorri diren pertsonek herrian harrera ona dutela esan ziguten.

Ikusten den bezala Hernaniko herriak dituen erronka nagusienetarikoak aztertzeko beta izan genuen atzokoan. Gustura itzuli ginen etxera.

Argazkiak ikusteko sakatu hemen: ARGAZKIAK

Kabia

El nombre “Kabia” (nido) es bonito y suena bien. Es agradable identificarlo con la atención residencial a las personas mayores. Pero no caigamos en la trampa: Bildu sigue la estrategia del cuco, que una vez depositado su huevo en un nido de otra ave, se deshace del resto. Y es que el gobierno foral nos presenta un organismo autónomo para, supuestamente,dar cabida a las dieciséis residencias municipales que deben ser transferidas a la Diputación. Su planteamiento es según la propia Diputación “poco eficiente” para ello, pero sirve para su decisión política, que no es otra que la de quitar del medio al tercer sector (asociaciones sin ánimo de lucro) y las empresas privadas del territorio con los que se conciertan actualmente gran parte de los servicios sociales ofrecidos por la Diputación Foral de Gipuzkoa, y gestionar todos los servicios sociales directamente. Un cambio de modelo de gestión en toda regla.

No podemos decir que nos pilla por sorpresa. Los amplios consensos alcanzados en las Juntas Generales de Gipuzkoa en cuanto al modelo de servicios sociales de Gipuzkoa, que fue ampliamente debatido en la legislatura anterior, no han gustado nunca al actual diputado foral de Política Social Ander Rodríguez. Cuando las Juntas Generales aprobaron con los votos favorables de EAJ-PNV, Alkarbide, PSE y PP que el modelo de servicios sociales se sustentaba en “una red pública concertada con el tercer sector y el tejido empresarial”, el entonces juntero Ander Rodríguez llegó a escribir que se trataba del “establecimiento de la hegemonía de los intereses de las empresas” y del “sometimiento a los intereses de determinada clase social”.Curiosa manera de definir a entidades sin ánimo de lucro y a empresas privadas que tienen actualmente un margen de beneficio máximo del 3% por Norma Foral.

Bildu se presentó a las elecciones forales diciendo que “como principio general, los servicios sociales serán de gestión pública”; y una vez en el gobierno, marcó como estrategia la “publificación de los servicios de responsabilidad foral de modo progresivo y estratégico”, creando para ello “la estructura necesaria para la gestión directa de servicios”.

Esa estructuraes Kabia. Su herramienta para hacer públicos todos los servicios de responsabilidad foral. Deshaciéndose para ello de los servicios prestados durante tantos años por entidades como ATZEGI, GUREAK, ASPACE, GAUTENA, AGIFES, MATIA, CRUZ ROJA, CARITAS, etc. Y han sido claros en la redacción del proyecto de norma foral de KABIA, al establecer que la Diputación avanza “hacia un cambio de modelo orientado a la gestión directa de los servicios sociales en Gipuzkoa”, y que las funciones del organismo son “la provisión de los servicios sociales de atención secundaria regulados en el apartado 2 del artículo 22 de la Ley … de Servicios Sociales”, entre las que se encuentran no solamente los centros residenciales para personas mayores, sino también para  personas con discapacidad, enfermedad mental, menores en situación de desprotección, personas en situación de exclusión y marginación, mujeres víctimas de maltrato doméstico, etc.

Bildu sabe que no tieneposibilidad económica para hacerlo todo ahora, pero deja la puerta abierta, “a futuro, dentro de las posibilidades presupuestarias”, porque ha adoptado una “decisión política”: la de “mantener e incrementar progresivamente la gestión directa de servicios actualmente contratados con operadores ajenos a la administración”.

Por lo tanto, y recopilando, Bildu no crea el organismo autónomo KABIA sólo para asumir las dieciséis residencias municipales, lo crea para cargarse el modelo actual de todos los servicios sociales. No compartimos en absoluto este planteamiento.

EAJ-PNV va a tratar de impedir el planteamiento socialmente retrógrado de Bildu. No puede calificarse de otra manera.Porque es únicamente ideológico. Porque no se basa en un planteamiento de mejora del servicio. Porque dilapida la experiencia y conocimientos acumulados por estas entidades durante tantos años y que se traduce en calidad del servicio y cercanía. Porque desincentiva absolutamente la iniciativa social y el voluntariado. Recordemos que se trata de entidades que se constituyeron para defender los intereses de diferentes colectivos que empezaron a prestar servicios mucho antes que la propia administración, y que acabaron por conseguir que todos pudiéramos disfrutar de ellos, formando parte de la red pública.

EAJ-PNV propone que los esfuerzos se centren en lo prioritario: la asunción inmediata de las dieciséis residencias municipales, y la calidad del servicio prestado. El tercer sector es muy potente en Gipuzkoa. Aquellos servicios que no sólo funcionan bien, sino que son una referencia, proponemos aprovecharlos, canalizarlos y orientarlos desde la Diputación. Y sí en cambio cambiar aquellos que no funcionan: es el caso de los servicios prestados a menores en situación de desprotección, que se gestionan a través de un sector excesivamente atomizado y sin una estructura fuerte.

EAJ-PNV va a tratar de impedir que por una decisión política de Bildu se empeore la calidad de los servicios sociales que se prestan actualmente en Gipuzkoa, aunque nos quedemos solos. Como tratará también de impedir que Bildu se deshaga del tercer sector; que el cambio de modelo cueste más caro a la administración foral (de media un 50% más), y por tanto, al bolsillo de todos los guipuzcoanos y guipuzcoanas; que, en consecuencia, el copago de las personas usuarias sea mucho más elevado por el aumento del coste del servicio; que se traslade a trabajadores y trabajadoras del sector que van a acabar siendo funcionarios, cuando todos sabemos que para ellotendrían que sacar una plaza. Tratar de impedir, en definitiva, que hagan con los servicios sociales de Gipuzkoa lo mismo que el cuco en el nido ajeno. Y el cuco, ha alcanzado ya ese nido. No dejemos que se instale.

Kukuaren Kabia

Ezaguna den bezala, kukuak ez du kabirik egiten. Txori txikiagoen kabietan ipintzen ditu bere arrautzak, gero bere txitak bertan dauden arrautza edo txita txikiak kanpora botatzen dituelarik.

Gipuzkoako Foru Aldundiaren Gizarte Politikako departamenduak Kabia izeneko ekimen bat ipini du martxan. Hasera batean behintzat legez hartu behar dituen Gipuzkoako 16 udaletako zaharren egoitzak kudeatzeko tresna modura zegoen pentsatua, baina erdi ezkutuan beste helburu potoloagoa zeukan: Gipuzkoako gizarte politika guztien kudeaketa publiko zuzena egitea eta, kukuak egiten duen bezalaxe, orain lan hori egiten ari diren erakundeak kabitik botatzea.

Gaur Eider Mendoza eta Elgoibarko alkate den Alfredo Etxeberriarekin batera prentsaurrekoa egin dut, Kabia izena duen erakunde autonomo horrek dituen arriskuak eta ondorio latzak salatzen.

Hemen duzue prentsaurrekorako prestatu dugun txostena.

Kudeaketa publiko zuzenak kolpe larria emango lieke une honetan gure lurraldean gizarte zerbitzuak kudeatzen ari diren Hirugarren Sektoreko erakundeei:  ATZEGI , GUREAK, ASPACE , GAUTENA , AGIFES , MATIA, GURUTZE GORRIA, CARITAS, etab.

Denak dira izugarri maitatuak gurean eta milaka profesional eta boluntario biltzen dituzte eguneroko lanean.

Gu ez gaude prest hori onartzeko eta berehala hasiko dugu erakunde horiekin bilera erronda bat, eurekin geure kezka partekatzeko.

Gizarte ekonomia Gipuzkoan

Pasa den uztailaren 4ean Gizarte Ekonomiako Euskal Behatokiko (GEZKI) arduradunak etorri ziren agerraldia egitera Gipuzkoako Batzar Nagusietara, Baleren Bakaikoa bere zuzendaria buru zutela.

Ekonomia soziala gure herrian ondoko erakunde guzti hauek osatzen dute: kooperatibek, Lan-sozietateek, Gizarteratze-enpresek, Enplegu zentro bereziek eta Elkarren bermerako sozietateek.

Agerraldia oso interesgarria izan zen, gure herrian gizarte ekonomiak duen egitura eta egoera ezagutzeko aukera eskaini zigulako, alde batetik, eta bestetik, arlo honek neurri handi batean duen ikusezintasuna zertxobait gainditzeko.

Bi ondorio nagusi atera zituzten: lehena, Gizarte Ekonomiako enpresek enpleguari eusteko gainontzeko enpresek baino ahalmen handiagoa izan dutela eta, bigarrena, euskal ekonomian duten pisua oso garrantzitsua dela. Ondoko irudian ikus daitekeen bezala, 2012an gizarte ekonomiako enpresek EAEko enpleguaren %8,14ari eusten zioten.

EnpleguaEAE1

Gipuzkoako datuak ere eskatu genizkien eta atzo bertan igorri zizkiguten, ondoko koadroan ikus daitezkeelarik:

EnpleguaGipuzkoa2

Zer ematen digu atentzioa? Ba, alde batetik kontuan hartu behar dela Gipuzko koadroan ez direla sartzen gizarteratze enpresak eta enplegu zentro bereziak, GEZKIk ez dituelako oraindik datu desagregatuak, aurrerantzean edukiko badituzte ere. Eta hala ere Gipuzkoako datua 2012an %11,58koa da, beraz EAEkoa baino %3,44 handiagoa.

Eta kontutan baldin badugu GUREAK bezalako elkarte batek 4.000 langiletik gora dituela eta ez dela oraindik estatistika horretan sartzen, ariketa sinple batekin Gipuzkoako gizarte ekonomiako 33.414 langileei GUREAK-eko 4.000 langile horiek soilik gehituta %12,97a ateratzen zaigu, beraz EAEko batez bestekoa baino %4,83 gehiago.

Argi dago, beraz, ekonomia sozialak Euskal Herrian garrantzi handia baldin badu, are handiagoa duela Gipuzkoan. Eta harro egoteko arrazoiak ditugu. Hamarkada luzeetan zehar enpresa ulertzeko kultura berezi bat indartzen joan da gurean. Langileen parte hartzea indartzen duena, gizarte politiketan lan izugarria egiten duena, azken batean munduan zehar areagotzen ari den desberdintasunari aurre egiteko modu eraginkorrak egunero era praktikoan proposatzen dituena.

Gipuzkoan harro egoteko arrazoiak baditugu, baina ez gara horregatik lokartu behar. Eskuartean dugun altxor hori ezkutuan daukagu eta gure ardura da ongi ezagutu eta ondoren ezagutaraztea.

Estaturik gabeko nazioen trena

HerriaAurtengo Aberri Eguna etxeko leihotik kanpora begiratzeko aukera bilakatu behar genuke nire ustez, izan ere, datorren urtean Europan estaturik gabeko nazioen egoera objektiboki aldatuko baita, eta horrek Euskal Herrian irakurketa politikoa goitik behera baldintzatuko du zalantzarik gabe. Continue reading «Estaturik gabeko nazioen trena»

El euskera y la publicidad

Ayer publiqué en Twitter un par de tuits relacionados con un folleto de Carrefour Goierri que recibí en el buzón de mi casa en Beasain. El folleto en cuestión es válido desde el 7 de noviembre al 24 de diciembre, tiene 148 páginas en las que se incluyen cientos de juguetes y, evidentemente, está dirigido a la campaña de navidad. Continue reading «El euskera y la publicidad»

212

Un camionero alemán se planta en el peaje de Ventas de Irun con la intención de recorrer Gipuzkoa camino de Gasteiz. Paga un peaje hasta Donostia y a partir de aquí tiene dos recorridos posibles: el primero continúa por la AP-8, toma la salida justo antes de llegar a Eibar y recorre la AP-1. Siendo un vehículo pesado de tipo 2, este trayecto le cuesta en el tramo guipuzcoano 18,89€ (en total 22,33€, tal y como puede observarse en las tarifas hechas públicas en la página web de Bidegi). Este recorrido es mayoritariamente guipuzcoano, con un tramo alavés más corto entre el túnel de Arlaban y Gasteiz. Pero esta no es la opción que elige el camionero alemán. Continue reading «212»